O ile o zakładzie w Brachowie wiedziało i wie wielu Jaworzan, o tyle o zakładzie w Bystrzycy Dolnej k. Świdnicy prawie nikt. Być może dlatego, że jego przejęcie nie było wielkim sukcesem, a może dlatego, że zakład ten był w posiadaniu Pioniera tylko 5 lat. Była to, podobnie jak w przypadku Brachowa, Fabryka Kleju i Mączki Kostnej. Trudno stwierdzić, czy była nią również przed wojną. Część tego obiektu, jaką był młyn, powstała jeszcze w XVIII w. i służyła jako młyn papierniczy, potem zbożowy. W chwili jego przejęcia przez Sp-nię Pionier należał on do Centrali Odpadów i Produktów Poubojowych "Bacutil" we Wrocławiu. Protokół przekazania tego obiektu z 1.10.1950 r. ze strony wrocławskiej podpisali A. Rosenberg i A. Knoll, zaś ze strony Pioniera L. Miedzianogóra i B. Grynszpan. Czytamy tam, że w skład tego zakładu wchodziły m.in. budynek fabryczny z kominem, młyn kości z przebudowaną elektrownią, budynek mieszkalny, budynki gospodarcze z szopami na przechowywanie kości, kuchnia i budynek adm. - mieszkalny. Na planie z tamtego czasu zaznaczono też warsztat i kuźnię oraz... oranżerię i cieplarnię. Cały teren przejęty przez Pioniera miał aż 6 ha powierzchni, z czego pod zabudową było 2 ha. Sporą część całości stanowił sad owocowy.

Całość obiektów i urządzeń była w złym stanie technicznym. Na uwagę zasługuje w tym miejscu zły stan obiektów i urządzeń socjalno – bytowych, jako że budynek mieszkalny przeznaczony był na hotel pracowniczy. Z prawie 30 osób zatrudnionych tam (1953 r.) połowę stanowiły kobiety z Jawora, dowożone tam co tydzień do pracy. Produkcja tego zakładu obejmowała klej kostny, tłuszcz i mączkę kostną (bębnową i odklejoną). Surowcami do produkcji były oczywiście kości zwierząt (poubojowe i pokonsumpcyjne). Do produkcji używano także benzyny ekstrakcyjnej.

W 1955 r. w zakładzie w Bystrzycy Dolnej planowano kapitalny remont – sporządzono nawet projekt modernizacji wraz z kosztorysem, który opiewał na 1,5 mln zł.

Sytuacja finansowa zakładu była jednak coraz trudniejsza, co wynika z protokołów i pism. W okresie od 1 stycznia do 30 września 1956 roku straty Pioniera w Bystrzycy Dolnej wynosiły 563 tysiące złotych. 23 września 1956 roku Rada Nadzorcza przychyliła się do wniosku Zarządu o zamknięcie zakładu. Ostateczną decyzję podjęło Walne Zebranie i w 1956 r. Spółdzielnia Pionier pozbyła się Fabryki Kleju i Mączki Kostnej w Bystrzycy. W uzasadnieniu wysłanym do Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy czytamy, że zakład przynosi straty z powodu niemożliwości prowadzenia bieżącej kontroli przez Zarząd, braku środka transportu przy tak poważnej odległości do Jawora (ok. 40 kilometrów), kłopotów z siłą roboczą oraz dużych kosztów natychmiastowego remontu. Nie obyło się przy tym bez przepychanek z Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Świdnicy, która ostro reagowała wobec zaprzestania produkcji kleju kostnego w tym zakładzie, strasząc nawet Spółdzielnię Pionier prokuratorem. Pionier przyobiecał kontynuowanie produkcji kleju do zamknięcia zakładu mimo własnych strat. Ostatecznie jednak Spółdzielnia pozbyła się fabryki na rzecz Powiatowej Rady Narodowej w Świdnicy. Protokół zdawczo odbiorczy tego przedsiębiorstwa z 16 grudnia 1956 r. ze strony Pioniera podpisali E. Łokcewicz – prezes, J. Koschany – kierownik techniczny, L. Libermann – główny księgowy oraz J. Dudek – ostatni kierownik zakładu.

Tak zakończyła się ta, „pionierska” niewątpliwie, przygoda Spółdzielni Pionier w Bystrzycy Dolnej. Dodajmy jeszcze na koniec, że jaworskie pracownice zamkniętego zakładu znalazły zatrudnienie w Brachowie.