Jaworskie średniowiecze rozpoczęło się wraz z lokacją miasta. Dokładnej daty niestety nie znamy, ale było to zapewne gdzieś w latach 60-tych XIII wieku. Nie sposób precyzyjnie określić dokładnego końca epoki. Możemy przyjąć za taką granicę pojawienie się w tym regionie protestantyzmu (1526), a na pewno przejście Jawora pod władzę Habsburgów (1527). Dla miasta, które w 1945 roku stało się dla naszych przodków nowym, polskim domem, średniowiecze było nie tylko epoką narodzin, ale też największych, pod każdym względem sukcesów. Młode miasto, niemal na starcie swego istnienia zadebiutowało na politycznej mapie Europy stają się stolicą udzielnego księstwa. Jego piastowscy władcy, w prostej linii potomkowie polskich królów,  szybko stali się jednymi z najważniejszych graczy w polityce całego regionu. Nie trwało to długo - niecałe sto lat. Zapisało się jednak na wieki w lokalnej pamięci, a dzisiaj pamięć o tamtym czasie jest częścią naszego, polskiego dziedzictwa.
Średniowiecze było dla Jawora czasem narodzin, pięcioma minutami w salonach wielkich polityki, szybkim rozwojem, ale też grożnymi przygodami, z których wychodził zaskakująco szczęśliwie.

Nasze miasto ma to wyjątkowe szczęście, że w zabytkowym centrum zachowało generalny układ urbanistczny, ukształtowany właśnie w średniowieczu, ale też kilka znaczących zabytków tamtej epoki. Możemy tutaj polecić przede wszystkim kościół Św. Marcina, Zamek Piastowski, wieżę ratuszową, a także zespół poklasztorny i impunujące relikty średniowiecznych fortyfikacji.